De Wismar van Museumbuurtspoorwegen werd in 1936 gebouwd en heeft gedaan bij de Delmenhorster Harpstedter Eisenbahn. Veder info over de spoorwegmaatschappij volgt nog bij voormalige spoorbedrijven.
Aan het uiterlijk is goed te zien dat men in die tijd ook keek naar de concurrerende autobussen van het stads- en streekvervoer.

Opvallend voor die tijd is dat de trein 2 voorkanten en bedieningsinrichtingen heeft.  De ontwerpers benutten zoveel mogelijk standaard onderdelen. Aan beide kanten is een motorcompartiment met Ford bezinemotor en ook de remmen

zijn afkomstig uit het wegverkeer.

De machinist klapt eenvoudig zijn stoeltje uit de kast en, start afhankelijk van de rij-richting 1 van de motoren.

Op het dak zit een imperiaal voor de reizigersbagage en naast het motorcompartiment konden fietsen worden meegenomen. Daarnaast kon de Wismar ook goederenwagons vervoeren, maar het uitrangeren- en bijplaatsen van de goederenwagons kostte veel tijd en dus ook reizigers.

Ondanks het voor die tijd vooruitstrevende ontwerp konden de railbussen op lokaalspoorlijnen niet concurreren met de autobussen. Na 1930 nam het spoorwegnet van lokaalspoorwegen in heel West Europa snel af, doordat veel onrendabele lokaalspoorwegen werden gesloten.

Het Landeskleinbahnamt Hannover gaf omstreeks 1930 Waggonfabrik Wismar de opdracht een voor die tijd uitermate licht motorvoertuig te ontwerpen dat een normale vrachtauto aandrijving moest hebben. De Waggonfabrik Wismar, dat onderdeel was van de Eisenbahn-Verkehrsmittel A.G. [EVA] in Berlijn, slaagde daar helemaal in.

De Wismar kon/kan zo goedkoop rijden, omdat: de makers bespaarden een draaimechanisme door het plaatsen van 2 motoren, 1 mansbediening en rijden zonder brandstof-injectie waardoor brandstof rechtstreeks in de motor valt.

Ook op Rügen rijdt een Wismar.